ALANI

ALANI

populi Sarmatiae Europaeae haud procul a Maeotica palude incolentes, Roxolanis finitimi, qui nunc Lithuani dicuntur, ut quidam putant. Meminit eorum Lucianus in Toxari, qui dicit, eos cultum et linguam communem habere cum Scythis. Iuxta Tanaim fluv. et Maeotidem paludem describit cos Ioseph. de bell. Iud. l. 7. Itemque fere Claudian. l. 1. in Ruf.

------ Patriamque bibens Maeotin Alanus.

A Dionysio Α᾿λκήεντες Α᾿λανοὶ vocantur, cui concinit Lucan. l. 8. v. 223.

Et sequerer duros aeterni martis Alanos?

Equiestris rei studiosos fuisse innuit idem Dionysius, cum ait, Πολυΐππων φῦλον Α᾿λανῶν. Unde Martial. l. 7. Epigr. 29.

Nec te Sarmatico transit Alanus equo.

Amm. Marcellin. scribit l. 31. c. 2. Alanos dici, quos prisci Massagetas dixerunt. Iul. Capitolin. in Marco Antonio c. 22. eos ponit in parte Diciae. Ptol. vero in ea Scythiae parte, quae est extra Imaum. Aliis intra Imaum, prope fluv. Carambicem. Ferrar. Hi iuncti Vandalis, Suevisque, ut et postea Gothis, sub initium saeculi 5. traiecerunt Rhenum, et Moguntiâ, Vormatiâ, Remis, Ambianô etc. captis, Prosper. Cassiod. in Chon. Orosius, etc. tandem a Vallia Visigothorum Rege victi, A. C. 418. hinc in Hispaniam Africamque transierunt. Salvian. l. 7. de Provid. Iac. Ottius ICtus ad B. Rhenanum l. 1. etc. De illis sic Valesius: Alani Scythica gens, Tanais ante, tum Danubii accolae, exciti a Stilicone una cum Vandalis in galliam sese effudêre. Praeerant iis Goar et Respendial Reges: e quibus Goar ad Romanos cum suis transiit, ac in Gallia remansit, ubi Iovinum Mogontiaci Imperatorem salutandum curavit. Reliqui adiunctis Vandalis et Suevis, ductu Respendialis, Hispaniam intrârunt. A. C. 409. Qui in Gallia remansêre, Valentiniani Principatu, in duas partes videntur esse divisi, et alteri ad Ligerim, alteri ad Rhodanum, in agro Valentino, sedem cepisse, hi Sangibano, illi Eocharico Regi parentes. Certe Constantius de Vita B. Germani l. 2. Eocharicum ferocissimum Alanorum Regem ac idolorum cultorem vocat, et cum equitibus suis ferratis ad coercendos Armoricos rebelles ab aetio missum esse dicit: quem idem forte cum popularibus circa ripam Ligeris collocavit, ut metu finitimorum Barbarorum Armorici in fide continerentur. Hi postea se ita Britannis, in tractum Armoricum transgressis, immiscuêre, ut multi Britannorum Reges ac Duces praeter ceteros Alani vocati sint, nec ullum hodieque in ea provincia notius sit nomen. Nec alios Alonos designare volivit Sidon. l. 4. ep. 1. quum paludicolas Sicambros i. e. Francos, Caucasigenas Alanos et equimulgos Gelonos, videl. Taifalos memorat: quorum ferociam timeri a Gallis ait, stoliditatem beluinam ineptientium ac subito sine causa iracentium rideri atque contemni. Alterni Alanorum parti praefuit Sangibanus vel Samgiba, quem Prosper scribit, tractum Valentinum desertum ab Aetio locum domiciliô accepisse, et A. C. 442. resistentes possessores agris expulisse: et quem Aurelianos, ubi cum Alanico praesidio erat ab Aetio positus, Attilae tradere voluisie, ac instructâ acie adversus hunc, tamquam virum suspectum, in medium agmen una cum suis collocatum esse, tradit Iornandes. Iidem cum finitimam partem Galliae incursionibus postea vastarent, Maiorianum Augustum expeditionem in illos parantem, a suis interfectum esse, idem est auctor. Hactenus Vales. Notit. Gall. De primis Alanorum sedibus, ita Procopius Caesar, Goth. Hist. l. 4. Quidquid terrarum de Caucaso ad Portas Caspias extenditur, Alani tenent, gens libera et Persis plerumque socia in Romanos hostiumve alios. Idem Hist. l. 1. Scirros et Anos, Gothicam nationem facit. Vide Hug. Grotium Hist. Suecorum, Gothorum et Vandalorum. De Comitibus Alanis, infra. Eorum regio Alania.